Brak możliwości wykorzystania przedmiotu opodatkowania do prowadzenia działalności gospodarczej powinien mieć charakter trwały. Tym samym przejściowe niewykorzystywanie przez podmiot gospodarczy nieruchomości lub jej części służącej do wykonywania działalności gospodarczej w trakcie trwania stanu zagrożenia epidemicznego nie daje podstaw do tego, by do wymiaru podatku od nieruchomości nie miały zastosowania do tej nieruchomości stawki przewidziane dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą. Tak orzekł WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 13 lipca 2022 r., sygn. akt I SA/Po 235/22.
Rozpatrywana sprawa dotyczyła spółki, która wystąpiła do prezydenta miasta o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2020 r. w kwocie 18.010 zł ze względu na niewykorzystywanie nieruchomości w prowadzonej działalności, w okresie od 14 marca do 3 maja 2020 r., w związku z ogłoszeniem na obszarze RP stanu zagrożenia epidemicznego. Spółka wskazała, że w tym okresie koszty utrzymania ww. nieruchomości były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Organ podatkowy uznał, że nieruchomość była związana z prowadzoną działalnością gospodarczą, co powoduje, że powinna być traktowana jako związana z prowadzoną działalnością gospodarczą i opodatkowana stawką przewidzianą dla tego rodzaju nieruchomości. Organ uznał, że związek nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarczą potwierdzają takie okoliczności, jak: ujęcie nieruchomości w ewidencji środków trwałych, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, zaliczanie kosztów utrzymania nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym. Spółka wniosła o uchylenie powyższej decyzji organu I instancji. SKO utrzymało w mocy postanowienie organu I instancji.
Sprawa trafiła do WSA w Poznaniu, który uznał, że nie zasługuje ona na uwzględnienie. W jego opinii obiektywna przeszkoda w prowadzeniu działalności gospodarczej przez skarżącą miała charakter przejściowy, aczkolwiek niezależny od skarżącej. WSA odwołał się do art. 6 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, który stanowi, że jeżeli w trakcie roku podatkowego zaistniało zdarzenie mające wpływ na wysokość opodatkowania w tym roku, a w szczególności zmiana sposobu wykorzystywania przedmiotu opodatkowania lub jego części, podatek ulega obniżeniu lub podwyższeniu, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło to zdarzenie. Jednakże, w jego ocenie, przejściowy brak korzystania przez właściciela z nieruchomości lub jej części nie daje podstaw do uznania, że doszło do zmiany sposobu wykorzystywania przedmiotu opodatkowania. Poza tym wskazał, że z uwagi na negatywne skutki dla przedsiębiorcy wynikające z przejściowego braku możliwości uzyskiwania przychodów, ustawodawca przewidział różne formy wsparcia finansowego dla przedsiębiorców, które nie przybrały jednak formy zwolnienia od podatku od nieruchomości w okresie obowiązywania radykalnych obostrzeń w związku z pandemią.